Αντιλαμβάνομαι το πόσο θαυμάζω και εκτιμώ κάποιον, πάντα όταν ξεκινώ να γράφω γι αυτόν. Όταν δεν βρίσκω τις λέξεις να ξεκινήσω, όταν περνώ στιγμές αμηχανίας σαν και αυτή, φοβούμενη πως ότι και να πω, όποιος λέξεις και αν χρησιμοποιήσω, θ αδικήσω αυτόν ή την τέχνη του, τότε ξέρω, πως η εκτίμηση και ο θαυμασμός μου, δεν είναι απλά δεδομένα όπως για πολλούς άλλους άξιους συναδέλφους του, αλλά και ζητούμενο και αυτό γιατί περιμένω το κάτι παραπάνω, την επόμενη έκπληξη, τον ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό όλων μας στο επόμενο βρώσιμο έργο τέχνης, που θα έχει την υπογραφή: Γιώργος Αυγέρος!
Ο άνθρωπος που δεν σταματά να μας εκπλήσσει και αυτό γιατί δεν σταματά να εμπνέεται απ ότι και αν δει δίπλα του. Ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις από αυτόν και σίγουρα μιλώντας μαζί του, το στοίχημα σου δεν είναι τι μπορεί να σου πει, αλλά να βρεις που μπορεί να τρέχει το μυαλό του….γιατί σίγουρα κάπου θα τρέχει, κάτι θα σκαλίζει, κάπου θα δίνει μορφή!
Πολλοί τον αποκαλούν “μάγο της σοκολάτας”, εγώ θα τον περιέγραφα ως δαμαστή της και αν πρέπει να χωρέσω μέσα σε λίγες μόνο λέξεις, όσα έχει αποδείξει ο Γιώργος ότι είναι, απλά θα σας πω πως σήμερα θα γνωρίσετε καλύτερα “τον καλύτερο ζαχαροπλάστη της γενιάς του”!
Ο Γιώργος ξεκίνησε ως ξυλογλύπτης, έχει κάνει αγιογραφία, κεραμική, ελεύθερο σχέδιο και γενικότερα, πριν γίνει ζαχαροπλάστης ασχολήθηκε πολύ με τις τέχνες και μάλιστα από αυτές βιοποριζόταν. Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα βιοποριστικά δεν πήγαιναν καλά και ένα ντοκιμαντέρ που είδε, με Γάλλους Ζαχαροπλάστες να φτιάχνουν γλυπτά σοκολάτας, σε συνδυασμό με την αγάπη του για τα γλυκά, έμελλε να του αλλάξει την ζωή, κάνοντας για καλή μας τύχη, στροφή στην καριέρα του!
Σήμερα έχοντας ήδη κατακτήσει πολλούς από τους στόχους του, έχοντας σε πολλές περιπτώσεις η ίδια του η ζωή, ξεπεράσει τις προσδοκίες του και τα όνειρα του, τον βρίσκουμε για 4η χρονιά στο Sani Resort της Χαλκιδικής, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει την πετυχημένη του συνεργασία με τα καταστήματα Estrella, ταξιδεύει σε πολλά μέρη της χώρας μας προσφέροντας υπηρεσίες συμβουλευτικής και σύντομα θα πάει ξανά στην Ρωσία, όπου έχει δημιουργήσει το δικό του φανατικό κοινό, σε ζαχαροπλαστείο Έλληνα, που τον εμπιστεύτηκε για να δημιουργήσει για τον χώρο του “γλυκά κοσμήματα”!
Όχι, μη γελαστείς η ζωή του δεν ήταν καθόλου γλυκιά σαν την σοκολάτα…
” 10 χρόνια από την ζωή μου, δεν έκανα τίποτα άλλο, μόνο δούλευα. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ και πολλές φορές με έπαιρνε το ξημέρωμα, να πειραματίζομαι, να ψάχνομαι, να διαβάζω. Και τώρα δουλεύω πολύ, αλλά αυτά τα 10 χρόνια η ζωή μου ήταν μόνο η δουλειά. Επίσης δούλεψα πολύ αφιλοκερδώς. Πήγαινα δίπλα σε όποιους ανθρώπους και σε όλους τους χώρους που ήξερα ότι μπορώ να μάθω, να δω, να εξελιχθώ. Όμως ξέρω πως αυτά τα 10 χρόνια, ήταν και τα πιο ουσιαστικά”.
Και μέσα σε λίγες γραμμές, διάβασες, όλα όσα δεν είναι έτοιμοι να κάνουν πολλοί από τους νέους που θέλουν ν ακολουθήσουν τον χώρο της γαστρονομίας….
-Γιώργο, γιατί ενώ βλέπουμε τόσα παιδιά να θέλουν να γίνουν μάγειρες και ζαχαροπλαστές, τελικά κάπου στην πορεία τους χάνουμε και φτάνουμε να ψάχνουμε προσωπικό και να μην βρίσκουμε;
– Έχεις δίκιο και ειδικά φέτος αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Δυστυχώς διακρίνω πως τα νέα παιδιά που τώρα ξεκινούν δεν έχουν υπομονή και δεν δείχνουν επιμονή. Θέλει χρόνο, αφοσίωση και θυσίες. Θέλει να προσπαθήσεις, να αποτύχεις και πάλι από την αρχή. Εγώ ακόμα και σήμερα κάτι δεν μου βγαίνει, κάτι δεν πάει καλά, αλλά μένω, επιμένω μέχρι να πετύχει. Βλέπω τα παιδιά, θέλουν να βγάλουν το αποτέλεσμα σου, μέσα σε λίγους μήνες που είναι στον χώρο. Δεν γίνεται. Θέλει βάσεις, θέλει θεμέλια, θέλει εξάσκηση. Δεν γίνεται να φτάσεις στο αποτέλεσμα που βλέπεις από κάποιον έτσι μαγικά. Από πίσω κρύβεται δουλειά, σκληρή δουλειά.
Μιλώντας με τον Γιώργο, ένιωσα πως είναι σαν κάθε μέρα να ξυπνα, μ έναν στόχο, άλλοτε ξεκάθαρο και άλλοτε όχι τόσο, αλλά ο κοινός παρανομαστής είναι ένας: Στο τέλος της ημέρας να έχει ξεπεράσει τον εαυτό του. Να έχει διδαξει και να έχει διδαχθεί κάτι καινούριο, να έχει προσθέσει ένα όπλο εμπεριών ακόμα στη φαρέτρα του….άλλωστε του αρέσουν τα παραμύθια, οι ήρωες τους και οι παραμυθένιες ιστορίες!
“Κάθε γλυπτό για εμένα, κάθε μέρα, κάθε γλυκό είναι ένα challenge. Και να σου πω την αλήθεια, γι αυτά ζω. Από το να δημιουργήσω ένα γλυκό γλυπτό στην φαντασία μου, μέχρι να το ολοκληρώσω στο εργαστήριο. Οι δυσκολίες είναι πολλές, η κούραση μεγάλη, όμως η κούραση αυτή είναι γλυκιά. Δουλεύω για το αποτέλεσμα πάνω απ όλα, για την χαρά της ικανοποίησης και όχι για βιοπορισμό.”
–Φαντάζει πολύ δύσκολο όμως όλο αυτό, αν κάποιος θα σε ακούσει θα σου πει πως δυσκολεύεις μόνος σου την ζωή σου, σηκώνοντας μόνος σου τον πήχη όλο και πιο ψηλά…
-Μα ισχύει. Έτσι είναι. Το ξέρω. Ξέρεις όμως κάτι; Ο πατέρας μου, μου έλεγε πως η καλή δουλειά, είναι η δύσκολη δουλειά. Και τον είχα πάντα στο νου μου και έτσι χτίστηκα επαγγελματικά. Δεν με ένοιαζε που δεν έκανα Χριστούγεννα, Πάσχα, που δεν είχα προσωπικό χρόνο, μέσα μου άκουγα τον πατέρα μου να μου λέει ξανά και ξανά “η καλή δουλειά, είναι η δύσκολη δουλειά” και τελικά σήμερα έφτασα να μπορώ ν απολαύσω πράγματα, ν απολαύσω τις δημιουργίες μου, την γυναίκα μου και τα παιδιά. Σήμερα έχω χρόνο και για εμένα και για την οικογένεια μου γιατί έκανα σωστά, μια δύσκολη δουλειά, γιατί αυτή είναι όντως η καλή δουλειά!
Και όσο ο Γιώργος μιλούσε, αναφέρθηκε πολλές φορές στην σύζυγο του μ έναν ιδιαίτερο τόνο στην φωνή, τέτοιον που μ έκανε να την θαυμάσω και να θέλω να τον ακούσω να μου μιλήσει γι αυτή, γιατί του το είπα κιόλας, οι γυναίκες, σύζυγοι ή μητέρες, είναι αυτές που μπορούν να φτιάξουν, αλλά μπορούν και να καταστρέψουν έναν άνθρωπο και η δική του στα μάτια μου, είναι πρότυπο γυναίκας!!!!!
“Ισχύει Δώρα, το πιστεύω αυτό που λες. Η δική μου γυναίκα είναι ο πιο αυστηρός μου κριτής και μπορεί να μου πει κάτι στ οποίο θα διαφωνώ, αλλά δεν ξέρω πως γίνεται, στο τέλος έχει πάντα δίκιο!!!(γέλια) Είναι το στήριγμα μου. Ξέρω ότι φεύγω, την αφήνω πίσω και είναι εκεί. Όλα θα είναι όπως τ άφησα, όταν θα γυρίσω. Έχει δείξει τρομερή υπομονή και κατανόηση και μου το λέει και μόνη της: Προχώρα εσύ, βγες έξω, τρέξε, δούλεψε, φτάσε εκεί που θες, εγώ εδώ είμαι”!!!!
Ο Γιώργος μπορεί ήδη να έχει ξεχωρίσει, να απολαμβάνει τον θαυμασμό σημαντικών συναδέλφων του Ελλήνων και ξένων, να ακούει τα καλύτερα και τα πιο κολακευτικά σχόλια από τους επιχειρηματίες που συνεργάζεται, αλλά και από τον κόσμο που γεύεται τα γλυκά του…αλλά αυτό δεν του φτάνει! Όλη του η ικανοποίηση κρύβεται σε 2 μικροσκοπικά ματάκια και σε ένα ζεύγος μικρών χειλιών! Αν αυτά λάμψουν ή αν αυτό χαμογελάσει…αισθάνεται πως ναι, πέτυχε το γλυκό!!!
“Φέτος στο Sani, έχω αναλάβει και το Ζαχαροπλαστείο της Μαρίνας και γενικά έχουμε κάνει πολύ ωραία δουλειά, όπως τα σοκολατάκια που εγκαινιάσαμε, τα θεματικά μας σοκολατάκια που κρύβουν μια παιδικότητα, εμπνευσμένα από παραμύθια και ήρωες, αλλά και τα χειροποίητα μας κουφέτα. Όλο σκέφτομαι. Έχω ανάγκη να κάνω συνεχώς νέα πράγματα. Έχω ανάγκη να βιώνω συνέχεια την χαρά της δημιουργίας μα πάνω απ όλα, να βλέπω την ικανοποίηση στα μάτια των παιδιών. Το χαμόγελο τους είναι η καλύτερη ανταμοιβή. Αν έχεις καταφέρει να κερδίσεις ένα παιδί και να δεις τον ενθουσιασμό στα μάτια του από αυτό που γεύεται, δε νομίζω πως θα πάρεις μεγαλύτερη χαρά από κάτι άλλο, γι αυτό και θα συνεχίσω να κάνω γλυκά μόνο για παιδιά”!
Και κάπως έτσι σκέφτομαι…πως εγώ, αυτά τα γλυκά του Γιώργου θα τ αγαπήσω λίγο περισσότερο, γιατί κάπου εκεί, ίσως βρω, ίσως όλοι βρούμε την χαμένη μας παιδικότητα, αυτή που θα μας επιτρέψει να πούμε ένα αυθόρμητο “Wow”, χωρις να μας νοιάζει αν θ ακουστούμε, αυτή την παιδικότητα που θ αποτυπώνεται στην σοκολάτα γύρω από τα χείλη μας, που όχι, δεν θ αγχωθούμε για να την σκουπίσουμε….αλλά θα την απολαύσουμε και αυτή, γλείφοντας τα χείλη μας, όπως όταν ήμασταν μικροί!
Και έτσι όπως γυρίσαμε προς τα πίσω, ρώτησα τον Γιώργο αν όταν ξεκίναγε υπήρχαν πρόσωπα που θαύμαζε, που αποτέλεσαν πρότυπα του, που ήθελε να τους γνωρίσει και να δουλέψει μαζί τους...έτσι για να δούμε αν τα όνειρα βγαίνουν αληθινά!
Και ναι, μπορεί τα “παραμύθια” να έχουν δράκους, αλλά αν τους παλέψεις και αντέξεις, σε ανταμείβουν με το καλύτερο τέλος….
Γίνονται πραγματικότητα!
“Μέντορας μου είναι ο Δημήτρης. Μόνο ο Δημήτρης Χρονόπουλος. Όταν γνώρισα τον Δημήτρη, ήταν λες και άνοιξαν οι ουρανοί και έπεσε ο ήλιος πάνω μου. Θυμάμαι όταν τον πήρα πρώτη φορά τηλέφωνο του είπα: “Είμαι ο μεγαλύτερος θαυμαστής σας” και ο Δημήτρης γελούσε και μου είπε: “Δεν είμαι κανένας star”! Ήταν για εμένα “ελατήριο”. Ο Δημήτρης ήταν αυτός που με πόρωσε, μου έμαθε πολλά και πήγε μπροστά. Του έχω απεριόριστη εκτίμηση, γιατί πέρα από κορυφαίος ζαχαροπλάστης είναι ένας σπάνιος άνθρωπος.!”
Και να ξέρετε, κάπου εδώ, ο Γιώργος Αυγέρος ανεβαίνει ακόμα περισσότερο στα δικά μου μάτια και παίρνει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου και αυτό γιατί σπάνια πια, βλέπεις ανθρώπους που ενώ έχουν ήδη πετύχει ή νομίζουν πως έχουν πετύχει, να μη ξεχνούν από που ξεκίνησαν και το κυριότερο να εκτιμούν και να το ομολογούν δημόσια, αυτούς που τους έδωσαν το χέρι στην δική τους αρχή και τους πέρασαν στην απέναντι όχθη….και αυτό είναι ένα ακόμα μάθημα, που θα πρέπει οι νέοι ζαχαροπλάστες, να πάρουν από τον Γιώργο Αυγέρο!
Και λίγο πριν φτάσουμε στο τέλος, ο Γιώργος μου έκανε ακόμα μια έκπληξη, αφού δεν περίμενα ποτέ ότι ο “μάγος της σοκολάτας”, θ απαντούσε κάπως έτσι στην ερώτηση….
-Ποιό είναι το τέλειο γλυκό για εσένα;
-Αν και έχω καθημερινή επαφή με την σοκολάτα, το τέλειο γλυκό για εμένα δεν έχει σοκολάτα!!!! Είναι ένα κρεμώδες γλυκό σίγουρα, με πολλές υφές, βανίλια και φρούτα….
-Να μιλήσουμε πάλι για challenge;
-Αμέ!
-Στα consulting ποιό είναι το μεγαλύτερο challenge, πέρα από το να επιτευχθούν οι στόχοι, μέσα από τα γλυκά που θα βγάλεις για κάθε επιχείρηση….
-Τα consulting είναι ένα clallenge από μόνα τους. Κοίταξε τα πηγαίνω καλά σε αυτό το κομμάτι λόγο προσαρμοστικότητας. Προσαρμόζομαι άμεσα και ανάλογα σε κάθε χώρο και πάντα καταφέρνω να τα βρίσκω με τον επιχειρηματία που μου δίνει την δουλειά. Πάντα υπάρχει ξεκάθαρη και καλή επικοινωνία και αυτό challenge είναι. Όμως το σπουδαιότερο, αυτό που μου αρέσει περισσότερο, είναι να μπαίνω σ ένα εργαστήριο με ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους, με λίγες ή περισσότερες γνώσεις και να καταφέρνω φεύγοντας, να ξέρω πως η εκπαίδευση λειτούργησε τόσο καλά, που όλα θα βγουν τέλεια και όσο δεν θα είμαι εκεί. Το να καταφέρεις να εκπαιδεύσεις μέσα σε λίγες μέρες διαφορετικούς ανθρώπους σ ένα υψηλό επίπεδο είναι αυτό που με εξιτάρει και αποτελεί το στοίχημα που μέχρι τώρα κερδίζω!
-Θα μας αποκαλύψεις ποιό είναι το “έργο ζωής” που θα ήθελες κάποια στιγμή ν αποτυπώσεις;
– Δεν θα το πιστέψεις, αλλά με ρώτησες την κατάλληλη στιγμή. Το έργο ζωής για εμένα, είναι σχεδόν έτοιμο. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο έργο. Το ονειρευόμουν πάρα πολλά χρόνια. Πρόκειται για ένα έργο εμπνευσμένο από την αρχαία Ελλάδα και την μυθολογία. Είναι ένα έργο που μου μαθαίνει πολλά, γιατί στο είπα και πριν, μέσα από κάθε δημιουργία, βελτιώνομαι και εγώ”!
Και κάπου εδώ σας αφήνω με μερικές ακόμα δημιουργίες του Γιώργου Αυγέρου και με κάτι που είπε γνωστή Αμερικανίδα συγγραφέας, Judith Viors:
«“Δύναμη” στη Φυσική είναι η ικανότητα να σπας με τα δάχτυλα σου μια πλάκα σοκολάτας στα τέσσερα και μετά… να αντέξεις να φας ένα μόνο κομμάτι.»
Και αυτό το στοίχημα, μη το βάλεις, αν είσαι μπροστά σε δημιουργία του Γιώργου Αυγέρου…. 😉
